Fabuła:
Zakochać się - to nic trudnego. Być w związku - to wyzwanie. Nick (Saif Ali Khan) i Ambar (Preity Zinta) mieszkają w Melbourne. On jest szefem kuchni w dobrze prosperującej restauracji, z wykształcenia architektem. Ona pracuje w stacji radiowej i studiuje medycynę. Młodzi, zdolni, atrakcyjni - razem mogą stworzyć idealną parę, jednak oboje się nienawidzą. Na ślubie przyjaciółki Ambar coś między nimi iskrzy. Wynajmują razem mieszkanie, ale mieszkają w oddzielnych pokojach...
Porywająca komedia, pełna humoru i świetnych piosenek.

O filmie

Salaam Namaste jest pierwszym filmem bollywoodzkim, który w całości powstał w Australii.
Reżyser Siddharth Anand pojawia się pod koniec filmu jako kierowca taksówki, którą jedzie Ambar.
Scenariusz Salaam Namaste do złudzenia przypomina ten z Nine Months - Dziewięć Miesięcy (1995) z Hugh Grantem i Julianne Moore.

żródło: bollywood.pl

Moja recenzja:
Salaam namaste, to jeden z moich ulubionych filmów. Pierwszy raz obejrzałam do około 2 lat temu i od razu mi się spodobał. Czy pamiętam wrażenia przed filmem? Nie za bardzo. Wiedziałam tylko, że to jest bollywoodzka komedia, a w rolach głównych obsadzono Preity Zintę i Saifa Ali Khana. 

Do nie dawna uważałam Salaam Namaste za największą komedię z Bollywood. Teraz już mnie odstąpiłam od tego twierdzenia, bo Ishq i Dostana są o wiele śmieszniejsze. Rozśmieszyły mnie tylko... hmm... 2 sceny. Na początku, Amber kontra Nick, czyli Amber-Hamber i Nickil Arora. I na końcu, poród. Abhishek, chyba najbardziej w całym bolly nadaje się do komedii.

Historia jest moim zdaniem nie do końca przewidywalna. Owszem, można się domyślić, że się w sobie zakochają po pierwszym ich spotkamu, a że Nick zdecyduje się na ślub, bo tej scenie w barze ze Stellą. Ale tak w ogóle nie da się zgadnąć całości.

Salaam Namaste jest przykładem współczesnego Bollywoodu. Nie brakuje tu pocałunków, a i nawet zdaża się sex, co było by nie do pomyślenia np. w Żonie dla zuchwałych, czy w Bazigaarze. Nigdy nie powiedziała bym, że Salaam Namaste jest z 2005 roku. Wydaje się o wiele nowszy, ale inny niż te najnowsze. Sama nie wiem, jakie filmy bardziej mi się podobają. Czy te nowsze, których akcja dziele się zazwyczaj po za ich ojczyzną, Indiamii, i w których jest za mało kultury hinduskiej, te przypominają mi Hollywood, czego nie znaszę; czy te starsze, dosłownie z Indii, wielu hindusów, hindusek, hinduskich tańcow, hinduskich śpiewów, hinduskiej muzyki,hinduskich klimatów, hinduskich kolorów, hinduskiej kultury, hinduizmu i wszystkiego, wszystkiego co jest choć trochę związane z Indiami. Minusem tych nowszych jest to, jak już wspomniałam powiązanie z Hollywood, natomiast starszych, nie dzisiejszość.  I również oczywiście tu, jak we wszystkim zdarzają się wyjątki, i są filmu pół na pół, między innymi, mój ulubiony Czasem słońce, czasem deszcz.

W rolach głównych moi ulubieńcy, Preity Zinta i Saif Ali Khan. A tym, jak bardzo lubię Preity, chyba nie myszę pisać, bo każdy ją uwielbia. Ona ma coś takiego w sobie (tego na pewno nie ma Rani Mukherjee!) , że jest uwielbiana i szybko zyskuje fanów. Saifa na początku nie lubiłam, bo jakoś mnie do siebie zrażał. tak poprostu, ale teraz jest w moim rankingu ulubionych aktorów na trzecim miejscu. Bardzo fajnie  tutaj zagrali. Preity jako ambitna i niezależna, a jednocześnie wesoła i pogodna Amby-studentka medycyny i DJ-ka stacji radiowej Salaam Namaste. Saif był raczej samolubnym pedańcikiem, który z czasem zmienił się z niezłego idiotę  (co udowadnił, gdy tak potraktował Amber, gdy się dowiedział, że ta nie usunęła dziecka) w szanującego swoją rodzinę człowieka. Nick był też wykształcony, bo skończył studia poźniej realizował swoją największą pasję, czyli gotowanie, jako szef kuchni.

Muzyka w Salaam Namaste to nie jest specjalne jakieś dzieło, ale i tak mnie się bardzo podobała. Była miła dla ucha i w ogóle, fajna. Moją ulubioną piosenką jest? Hmm... Wszystkie były cudowne. Może jednak najlepszą była ta tytułowa, czyli Salaam Namaste. I Whats goin` on.